Okulların ilk haftası geride kaldı. Yeni başlayan miniklerin kimisi ilk günleri istekle, hevesle kimisi biraz göz yaşıyla, kimisi gitmek istemiyorum serzenişleriyle geçirdiler.

Uzun bir aradan sonra, yüz yüze olarak okula döndü çocuklarımız. Belki de ilk defa bu kadar uzun süredir okullarından, akranlarından fiziksel olarak ayrı kaldılar. Elbette her bir öğrenci özelinde farklılık göstermekle birlikte; online eğitim sürecinde motivasyon kaybı yaşayan, akademik kayıp yaşayan ya da bu izolasyon içerisinde ekrana çok fazla bağlılık geliştiren çocuklarımız oldu. Dolayısıyla  okul başlangıcı, pek çok evde hem özlenen ve iple çekilen hem de çatışma yaratan, zorlayıcı bir durumu da beraberinde getirdi.

Ağustos- Eylül dönemi pek çok aile için farklı ve özel bir anlam taşır. Yepyeni bir başlangıcı; “okulu” simgeler ve elbette bu “ilk” hem ebeveynler hem de çocuklar için heyecan verici olmakla birlikte, kaygı uyandıran bir durum da olur çoğu zaman.

“Annelik”! Tarifi ne zor değil mi? Sanki sözcüklerle aktarılabilecek değil de ancak insanın ta içinden hissedebileceği büyülü bir duygu.

Bıkkın çocuklar ve tükenen ebeveynler… Pandeminin bir yılını aştığımız ve tekrar evlere kapandığımız bugünlerde durumumuzu en iyi özetleyen tanım bıkkın çocuklar ve tükenen ebeveynler sanki ne dersiniz?

Dil ve konuşma gelişiminin, çocuğun özelinde çok değişkenlik gösterse de genel olarak belirlenmiş bazı aşamaları vardır. Bu aşamalar alıcı dil ve ifade edici dil olarak ayrılır.

Çocuklarla neler yapabiliriz, özellikle eğitim konusunda nasıl motive edebiliriz konusu elbette çok önemli ve üzerinde durulması gereken bir konu. Ama bu kez önce anne-babalar olarak kendimizden başlayalım istiyorum. Şu günlerde çocuklarımıza yardım eli uzatabilmek için önce bizim oksijen maskesine ihtiyaç duyduğumuz öyle açık ki…

Günümüz dünyasında ne kendimizi ne çocuklarımızı ekran kullanımından tamamen uzak tutamayacağımızı ve bunun çok da anlamlı olmayacağının farkındayız.

Maalesef yaşadığımız İzmir depremi hepimizi derinden sarsmakla birlikte, endişelerimizi de tetikledi. Gözümüz her gün ekranlarda bir taraftan üzüntü bir taraftan umutla haberleri takip ederken, çocuklarımızın bu süreçten hiç etkilenmemeleri mümkün değil gibi görünüyor. Ama bir yandan da biliyoruz ki bu sürecin sağlıklı yaşanması, durumu nasıl aktaracağımız, ne şekilde yöneteceğimizle direkt olarak etkili sanıyorum.

Ebeveyn olarak çocuklarımızın duygusal ve sosyal yaşantılarındaki mutluluk ve doyumları bizler için her zaman önceliklidir elbette....

Normal dil ve konuşma gelişimi gösteren çocuklarda gözlenen gelişim basamakları tüm çocuklarda benzer olmakla birlikte o basamaklara ulaşma hızı çocuktan çocuğa değişkenlik göstermektedir

Karşılaştığım ebeveynlerinin neredeyse hepsinin bebeklerinden dört göze beklediği iki şey vardı; Bebeklerinin “ilk adımları” ve “ilk kelimeleri”..

Bu noktada belki de öncelikle DEHB nedir, kimler tarafından, ne gibi taramalar ve bulgular sonucu tanı konulabilir iyi anlamakta fayda var...

Size de aşağıdaki Google aramalarından herhangi biri tanıdık geliyor mu? “1 ay bebek gelişimi” “Yenidoğan bebek refleksleri nelerdir?” “Bebekler ilk hangi hafta sesli güler?” “Bebeğim ne zaman dönebilir?” Eğer öyleyse, ebeveynliğe hoş geldiniz!

Zeka geliştirici oyun ve aktiviteler problem çözme, düşünme, konsantrasyon, dil ve iletişim, hayal gücü ve yaratıcılık, sosyallik, hafıza ve matematik, fiziksel, duygusal ve duyusal gelişim becerileri ile beceri geliştirme ve müzikal beceriler olarak sınıflandırılabilir. 

Çocuğunuza pelüş oyuncak ve bebeklerine arkadaş gibi davranarak oynamayı, oynarken onları beslemeyi öğretin. Bir bebek veya evcil hayvanla, sevgi gösterilerek nasıl ilgilenilmesi gerektiğini yemek yedirme, ayağında sallayarak uyutma, onunla konuşma anlarını canlandırarak anlatın.

Dikkat ve odaklanmayı öğrenmek, öğrenmenin diğer türleri için olmazsa olmazdır. Konsantre olabilmek özellikle problem çözme becerisini geliştirmek için gereklidir.